Smażony ser żółty z warzywami

@wn: tutaj nie ma sprzeczności. W mojej kuchni jest kilka rodzajów tłuszczu z których korzystam do okreslonych potraw. Próbując różnych kombinacji smakowych stwierdziłem, że smażony ser najlepiej smakuje na mieszance oliwy i masła (samo masło robi go jakby „słodkim”, a sama oliwa daje za dużo goryczy). Podobnie z omletami – najlepiej smakują na maśle a nie na smalcu. Natomiast nie używam w kuchni olejów roślinnych (za wyjątkiem lnianego i z pestek winogron). Kiedy piekę drób, zawsze robię to na tłuszczu gęsim lub kaczym, wieprzowinę na smalcu a wołowinę na smalcu lub łoju wołowym.
Zachęcam każdego do samodzielnego eksperymentowania z różnymi rodzajami tłuszczu ponieważ czasem drobna zmiana może pozytywnie (albo negatywnie) wpłynąć na smak całej potrawy. Na przykład: kiedyś przygotowywałem sałatkę ze świeżych warzyw (sałata, ogórek, pomidor) z dodatkiem smażonego boczku prażąc jako dodatek nasiona słonecznika na oliwie, razem z tą oliwą. Było ok, ale kiedy usunąłem oliwę i prażyłem słonecznik na tłuszczu wytopionym z boczku – połączenie smaku tego tłuszczu ze składnikami wygrało.
Podobnie z frytkami – jesli ktoś raz spróbuje frytek smażonych na łoju wołowym, przestanie smażyć je na smalcu – o oleju już nie wspomnę :)

Eunicka, dziękuję Ci za Twoją listę ulubionych zestawów tłuszczu do smażenia. To może być pomocne dla wielu osób. Ja sam zauważyłem, że smalec wytopiony z podwędzonego boczku smakuje inaczej – i bardzo dobrze pasuje do prażenia na nim słoneczników albo smażenia sera żółtego.

Sporo o mące już pisałem, ale w kolejce czeka już osobny artykuł na temat spożywania produktów zbożowych – płatków, pieczywa z pełnego przemiału (pełnoziarnistego) i innych mącznych produktów, bo wiele osób cierpi na rozmaite choroby będące konsekwencją spożywania zbóż – to co obserwujesz na sobie po glutenie jest najłagodniejszą formą, ale dobrze, że obserwujesz reakcje organizmu i eliminujesz problematyczne produkty.

Jeśli chodzi o sery, jestem ich zwolennikiem, pod warunkiem że są to sery tłuste, najlepiej żółte. Białe sery (także tłuste) zawsze „doładowuję” śmietaną i masłem – poza tym nie zawierają serwatki, w której pozostaje wapń i wiele innych mikroelementów i witamin. Z serami podpuszczkowymi (głównie żółte, wszystkie pleśniowe) sprawa wygląda inaczej, ponieważ całe mleko jest „przetwarzane” na ser.

Sam często przygotowuję sery w podany przez Ciebie sposób, nie tylko te pleśniowe. Zwykły Rokpol (z zieloną pleśnią) używam jako przyprawy do pieczonego mięsa (kładę w ostatnim momencie kilka grudek sera na plasterku mięsa, aż się rozpuści). Oczywiście jest tak, że pleśń na tych serach jest żywa i wywołuje pewną reakcję immunologiczną, ale to zagadnienie znacznie bardziej rozwinięte niż na jeden komentarz. Nasz organizm potrzebuje takich kontrolowanych „najazdów” obcych bakterii i pleśni, bo tylko wówczas układ immunologiczny (a głównie bakterie zasiedlające jelita – to one pełnią najważniejszą funkcję obronną w naszym ciele) może się „ćwiczyć”. Bez takich „najazdów” organizm jest słaby i często choruje (np. kiedy człowiek żyje w ściśle sterylnym i higienicznym środowisku, doświadczały tego osoby które przebywały przez pewien czas w kosmosie albo jadły sterylne pożywienie).

Nigdy nie jadłem jakichś monstrualnych ilości serów pleśniowych przez długi czas (maksymalny maraton jaki pamiętam to było ok 200g serów przez 5 dni) więc nie umiem powiedzieć, jak może się to objawiać bazując na własnym doświadczeniu. Ale trafiłem w Sieci na kilka relacji, które informowały o sensacjach żołądkowych oraz biegunce co w kontekście reakcji immunologicznej jest logiczne.

Niestety, łój wołowy jest w zasadzie niedostępny w sprzedaży detalicznej. Ja przynajmniej nigdzie go nie spotkałem w pudełkowej czy kostkowanej wersji. Nawet w ubojniach może być z nim problem. Ja mam to szczęście, że mogę liczyć na dostawę „specjalnie dla mnie” najlepszego, nerkowego łoju wołowego z zaprzyjaźnionej ubojni. Niestety, większość rzeźni/ubojni sprzedaje go jako tłuszcz techniczny lub paszowy (również do karm dla zwierząt domowych). Mają stałego odbiorcę, nie muszą się martwić jego utylizacją (nigdy by go nie sprzedali klientom detalicznym, bo w Polsce skutecznie wyrugowano go z naszej arcybogatej kultury kulinarnej).

Co ciekawe, spotkałem go w liście składników kilku gotowych mrożonych ciast francuskich (istotnie, w oryginalnych przepisach dodaje się go na równi z masłem). Gdyby się tego doczytały „trendy-gospodynie”, które je kupiły pod wpływem programów kulinarnych… oj, zasłabły by niewątpliwie ;)

Karolina, dzięki za przepis, to rzeczywiście jest pyszne! Im bardziej wyrazisty ser, tym lepiej smakuje :)